Śruby podzielono na klasy w zależności od właściwości mechanicznych stali, z których są wykonane. W zależności od wymaganej wytrzymałości na rozciąganie i od wymaganej granicy plastyczności w stalowych konstrukcjach budowlanych stosuje się 10 klas śrub - 3.6; 4.6; 4.8; 5.6; 5.8; 6.8; 8.8; 9.8; 10.9; 12.9

Klasy oznacza się symbolem składającym się z dwóch liczb przedzielonych kropka. Pierwsza liczba stanowi 0,01 minimalnej wymaganej wytrzymałości doraźnej na rozciąganie stali gotowych śrub w MPa. Druga liczba stanowi 0,1 stosunku minimalnej granicy plastyczności do minimalnej wytrzymałości doraźnej na rozciąganie śrub.

A.B /5.8/

A – 0,01 minimalnej wymaganej wytrzymałości doraźnej na rozciąganie stali gotowych śrub R_m [MPa]
B – stosunek minimalnej granicy plastyczności Re do minimalnej wytrzymałości doraźnej na rozciąganie R_m

Symbolem 5.6 oznaczymy śrubę o wytrzymałości stali na rozciąganie R_m=500 oraz o stosunku R_e/R_m wynoszącym 0,6.

O wytrzymałości połączenia śrubowego decyduje wytrzymałość rdzenia śruby. Aby zapewnić właściwe wykorzystanie śruby, wytrzymałość wszystkich elementów rdzenia śruby tzn. gwint i nie gwintowany rdzeń muszą mieć prawie równą wartość.

Gwint na wyrobach śrubowych najczęściej jest walcowany lub nacinany. Gwint walcowany odznacza się lepszą wytrzymałością statyczną i zmęczeniową rdzenia oraz jest odporniejszy na żużycie.

Nakrętki występują w pięciu klasach: 5; 6; 8; 10; 12

Symbol oznaczania nakrętek stanowi 0,01 minimalnej wymaganej wytrzymałości doraźnej na rozciąganie stali [MPa]. Odpowiedniej klasie śrub odpowiada  konkretna klasa nakrętek.

Aby połączenie śrubowe nie uległo zniszczeniu podczas sprężania lub dokręcania nakrętki to nakrętki wykonujemy ze stali o niższej jakości niż śruby ze względu na to, iż podczas sprężania musi zerwać się gwint w nakrętce a nie łeb śruby lub gwint na trzpieniu śruby.