Podstawowym kryterium podziału śrub jest jakość wykonania, wyróżniamy tu śruby:
- zgrubne - oznaczane symbolem C
- średnio dokładne - oznaczane symbolem B
- dokładne - oznaczane symbolem A
Śruby zgrubne - C - wymagają większego luzu w otworze gdyż obrobione są jedynie na odcinku gwintowanym. Istnienie odpowiedniego luzu jest potrzebne dla rozkładu sił w łączonych elementach oraz odkształcalności połączeń. Stosowane są w połączeniach słabo wytężonych, przyjmujących obciążenia statyczne, w złączach elementów o drugorzędnym znaczeniu konstrukcyjnym.
Śruby średnio dokładne - B - wykonane w tym samym kształcie co śruby zgrubne mają trzpienie dodatkowo toczone. Ten typ śrub jest najczęściej stosowanym rodzajem łącznika, który zwykle występuje w połączeniach zakładkowych i doczołowych nie sprężanych i sprężanych w stykach elementów konstrukcji obciążonych statycznie i dynamicznie. Śruby średnio dokładne przede wszystkim są stosowane w połączeniach stalowych konstrukcji budowlanych.
Śruby tej klasy wykonuje się także ze stali o wysokiej wytrzymałości z powiększonym lub zwykłym łbem sześciokątnym. Śruby te znajdują zastosowanie w połączeniach ciernych, doczołowych, sprężanych, w elementach obciążonych statycznie lub dynamicznie, gdy żąda się ograniczenia przemieszczeń w stykach. Łby i nakrętki śrub sprężających mają większe wymiary niż śrub zwykłych, zaś średnice otworów mogą być większe w zakresie od 1 do 3mm w stosunku do średnicy śrub. Dla zapewnienia odpowiedniego przekazania nacisku na elementy łączone pod łbami śrub oraz nakrętkami stosowane są duże podkładki. Podkładki muszą być odpowiedniej twardości, co najmniej takiej jak nakrętki. Ważny jest również ich kształt, muszą być płaskie oraz sfrezowane od zewnątrz i do wewnątrz pod kątem 45°.
Śruby dokładne – A - z łbem sześciokątnym z gwintem długim lub krótkim wykonywane są z pogrubionym trzpieniem. Ten rodzaj śrub znajduje zastosowanie w połączeniach pasowanych, z luzem między trzpieniem a ścianką otworu od 0,2 do 0,3mm. Połączenia ze śrubami klasy (A) są bardzo kosztowne, dlatego projektuje się je wyjątkowo, w sytuacji kiedy zależy nam na ograniczeniu przemieszczeń styku. Wysoki koszt wynika m.in. z pracochłonności wykonania takiego połączenia. Otwory do śrub pasowanych są wstępnie wiercone o średnicy mniejszej od nominalnej średnicy trzpienia, po czym następuje wstępne łączenie elementów w warsztacie. Potem dopiero wykonywane jest rozwiercenie otworów do średnicy nominalnej.
Śrubom o odpowiedniej jakości wykonania odpowiada nakrętka o takiej samej jakości wykonania. W połączeniach pasowanych natomiast dla śrub o dokładnej jakości wykonania stosuje się nakrętki o średniej jakości wykonania. W połączeniach sprężanych dla dokładnego przekazania nacisku na elementy łączone stosuje się podkładki wykonane z materiału o twardości nie mniejszej od twardości nakrętek.
