Gwinty są znormalizowane. Normy określają kształt zarysu gwintu oraz jego wymiary w zależności od wymiaru podstawowego, którym jest podziałka. Jednocześnie normy określają skojarzenie średnic d, jako średnic nominalnych, z odpowiednimi podziałkami h_z. Skojarzenie podstawowe tworzą tzw. gwinty zwykłe. W przypadku skojarzenia z daną średnicą podziałki mniejszej niż w gruncie zwykłym powstaje gwint drobnozwojowy, a gwintu większego – gwint grubozwojny.

Tolerancje gwintów także są ujęte normami. Dla gwintów metrycznych stosuje się normę PN-60/M02113 Rozróżnia się na ogół trzy klasy dokładności: klasa 1 – dokładna, klasa 2 – średnio dokładna, klasa 3 – zgrubna. Tolerancje uzależnia się od długości skręcania

Połączenie gwintowe jest połączeniem kształtowym, utworzonym przez dwa elementy zaopatrzone w gwint. Powierzchnia gwintowa jest zbiorem linii śrubowych. Linie śrubowe stosowane w gwintach mogą być: walcowe lub stożkowe.

Podstawowym parametrem linii śrubowej jest skok h oraz kąt pochylenia linii śrubowej g. Linia śrubowa może być prawa (prawoskrętna) lub lewa (lewoskrętna). Gwint może być pojedynczy lub wielokrotny. Zarys gwintu może być trójkątny, prostokątny, trapezowy lub okrągły.

• Średnica zewnętrzna - największa średnica gwintu śruby prostej. Dotyczy gwintów wewnetrznych i zewnętrznych.
• Średnica podziałowa - na gwincie walcowym jest to średnica przechodząca przez zarys gwintu w takich punktach, w których szerokość wrębu zarysu jest równa połowie podziałki podstawowej. Na doskonałym gwincie ma miejsce w punkcie, gdzie szerokość zarysu gwintu i wrębu są równe.
• Kąt zarysu gwintu - kąt zawarty między poszczególnymi powierzchniami zarysu gwintu.
• Średnica wewnętrzna - najmniejsza średnica gwintu śruby. Dotyczy gwintów wewnętrznych i zewnętrznych.
• Kąt pochylenia linii śrubowej - na gwincie walcowym, kąt pochylenia linii śrubowej to kąt pomiędzy linią śrubową gwintu, a linią prostopadłą do osi.
• Skok - odległość przesunięcia osiowego jaki wykona śruba przy jednym obrocie. W gwintach jednokrotnych podziałka i skok są identyczne. Skok jest równy podziałce pomnożonej przez liczbę krotności gwintu.
• Podziałka - odległość między punktem na wierzchołku zarysu gwinti a odpowiednim punktem na następnym wierzchołku zarysu gwintu zmierzona równolegle do osi gwintu.
• Wierzchołek zarysu - położona najwyżej powierzchnia zarysu gwintu, która łączy się z powierzchniami bocznymi.
• Dno zarysu - położona najgłębiej powierzchnia zarysu gwintu, która łączy się z powierzchniami bocznymi.

Uwaga:

Liczba zwoi na cal - TPI (niewidoczna): liczba zwojów na cal zmierzona osiowo. Pojęcia skok i TPI są często używane zamiennie. TPI=1/skok (skok w calach)